เด็กสาวร้านคาราโอเกะถูกฆ่าหั่นศพ ชิ้นส่วนของศพถูกพบในบริเวณรีสอร์ทแห่งหนึ่ง..(ขอโทษ จำชื่อไม่ได้) ต่อมาทราบภายหลังว่าเธอเป็นเด็กต่างด้าว สันนิษฐานว่าน่าจะถูกหลอกมาทำงานเป็นสาวนั่งดริ๊งในร้านคาราโอเกะ คดีทำท่าจะไม่คืบหน้าและอาจปิดลงอย่างรวดเร็วแม้ยังหาชิ้นส่วนของศพไม่ครบและยังไม่รู้ว่าเธอเป็นใคร คาดว่าคงเป็นเพราะเธอเป็นเพียงเด็กต่างด้าวที่เข้ามาอย่างผิดกฏหมาย ชีวิตของเธอจึงไม่ได้สลักสำคัญอะไรขนาดนั้น…ปูมหลังของเปรปิกาคือโศกนาฎกรรม มันเป็นปัญหาคาราคาซังของการค้ามนนุย์ ฉายวนซ้ำๆอยู่ในสังคมไทย รันทดกว่านั้นแม้กระทั้งชื่อของเธอกูถูกตั้งตามยี่ห้อชุดคอสเพย์นักเรียนมัธยมญุี่ปุนที่เธอใส่ในวันที่ถูกฆ่า
ในประเด็นหลักเปรปิการคือการทวงคืนความยุติธรรมที่ไม่มีจริงซึ่งถูกเคลือบไว้ด้วยความเป็นหนังผีตลกมุกเรี่ยราดแบบไทยแท้ที่จงใจให้เชยแต่จัดจ้าน ยั่วล้อและช่างเสียดสี เอาจริงๆก็จัดอยู่กลุ่ม หอแต๋วแตกได้เหมือนกันนะ (หอแต๋วแตกผมได้ดูแค่ภาคแรกครับ) และรวมกับความโหดเหี้ยมผ่าร่างเลือดพุ่งอย่างเช่นหนังเรื่อง Ichi the killer ทำให้เปรปิการป่าราบมีความเป็น (โคตร) ตัวเองสูงมาก (โคตร cult)
พอเรารู้สึกตื่นตาตื่นใจไปกับโปรดักชันล้นๆเชยๆและโหดของหนังแล้ว ตลอดเวลาที่ดูมันจึงบันเทิงปนขมขื่นมาก หนังหยิบจับอะไรมาเล่าเราคล้อยก็ตามไปด้วยทั้งหมด ไม่ว่าการกระแนะกระแหนนักร้องที่เน้นขายแต่หน้าตา เรือนร่าง เนินนมอวบอูม หรือการเอาฉาก/คาแรกเตอร์จากหนังผีอย่างไลท์เอาท์ จูออน หรือพร๊อพอย่างตุ่มกับการวิ่งหนีผีแบบหนังผีไทยมายำในหนังของตัวเองโดยเฉพาะพวกฉากแข่งร้องคาราโอเกะ พรึงเพริดมาก หรือแม้แต่มุกตลกเรี่ยราดห้าบาทสิบบาทก็ยังรู้สึกสนุกกับมัน ตลอดจนการจงใจสะท้อนปัญหาสังคม อย่างรักในวัยเรียน (มีเซ็กซ์โดยไม่ป้องกัน/ท้อง/ทำแท้ง/ฆ่าตัวตาย) หรือการคลี่คลายปมในใจของตัวละครซึ่งทั้งหมดที่กล่าวมาเล่าผ่านเกมร้องคาราโอเกะสุดโหดสุดแฟนตาซีของผีเปรปิกาได้อย่างลงตัวมากๆ รวมไปถึงพาร์ทดราม่าของตัวเธอเอง เพลงไถ่เธอคืนมา มันจึงกระแทกกระทั่นความรู้สึกมากเช่นกัน
สปอยล์
จุดหนึ่งที่สังเกตเห็น เปรปิก้ามีความเป็นบุปผาราตรีอยู่พอสมควร ซึ่งต้นหตุการตายของพวกเธอมาจากความกระสันของเหล่าผู้ชาย หนังจึงค่อนข้างประจานความเลวของความเป็นชายที่ถูกมายาคติของสังคมหล่อหลอมให้กลายเป็นพวกเริงอำนาจในความเป็นชาย ดังนั้นเราจึงได้เห็นตัวละครอย่าง สามีสันดานเลวที่ไม่คิดจะแก้ปัญหาอะไรทั้งนั้นของผู้หญิงคนหนึ่งซึ่งเป็นแขกที่เข้ามาพักในรีสอร์ท ความเห็นแก่ตัวของมือกีตาร์วงเดอะยูท ความลามกสกปรกของชายในกลุ่มช่างภาพทีมโอ้ต ปราโมทย์และคงไม่ต้องนับรวมเจ้าของร้านคาราโอเกะกับตำรวจที่เลวแบบโจ้งแจ้งอยู่แล้ว แต่หนังก็ยังละเว้นตัวละครชายอย่างตำรวจที่ตามคดีเปรปิกากับนักร้องนำวงเดอะยูทไว้ นั้นอาจเพราะรายแรกเป็นเพียงความดีในอุดมคติและรายหลังนั้นไม่ใช่ชาย วกกลับมาที่เปรปิกา เธอตายไปโดยที่ไม่รู้จะไปทวงความยุติธรรมคืนจากใคร ขนาดตอนมีชีวิตเธอทำได้เพียงต้องอดทนต่อการกดขี่และเหยียดยาม เมื่อเธอตายลงเธอจึงอาจกลายเป็นตัวแทนของความยุติธรรมที่ไม่มีอยู่จริง เธอทำตัวเป็นศาลเตี่ยที่มีพลังอำนาจมากพอที่จะใช้จัดการคนเลวในวันที่เราพึ่งไม่ได้แม้แต่ตำรวจ แม้ในหนังจะมีตำรวจดีๆอย่างผู้กองคนที่ตามสืบคดีเปรปิกาจนเจอตัวการ แต่เราก็รู้อยู่แก่ใจว่าตำรวจดีเช่นนี้อาจอยู่ในสารบบได้ไม่ได้หากทำตัวแข็งขืนต่ออำนาจของตำรวจเลว ดังนั้นฉากเกือบท้ายของหนังเราจึงเห็นแต่เปรปิกาได้ชำระแค้นชายที่ฆ่าเธอโดยไร้วีแววของตำรวจมาทำหน้าที่จัดการกับคนเลว ราวจะตอกย้ำว่าถึงที่สุดแล้ว ประชาชนตาดำๆคงหวังพึ่งกระบวนการยุติธรรมใดๆจากรัฐไม่ได้เลยนอกจากปาฎิหารย์เท่านั้น
กล่าวโดยรวมเมื่อเปรปิกาป่าราบเป็นหนังที่แสดงความเป็นตัวเองสูงมาก มันจึงถูกจัดอยู่ในกลุ่มหนัง cult ไปโดยปริยาย ดังนั้นตัวหนังอาจนำพามาซึ่งความชืนชอบกับความรังเกียจได้ในเวลาเดียวกันเพราะฉะนั้นจึงไม่ใช่เรื่องแปลกแต่อย่างใดหากจะมีคนที่ชอบหนังมากกับคนที่ไม่ชอบหรือเกลียดหนังมากเช่นกัน ในเมื่อรสนิยมของหนังก็ไปสุดทางของมันจริงๆ
66Sick people 